بیهوشی و درد

در سمت راست صفحه می توانید لیست پزشکان بیهوشی را مشاهده فرمایید.

در پزشکی و دندانپزشکی حالت القاء شده‌ای است که در آن، فرد به ‌صورت ارادی و غیر ارادی، کنترلی بر قسمتی از جسم، یا تمام جسم و محیط فیزیکی خود ندارد و به ‌طور موقت می‌تواند موجب بی دردی و فلج موضعی و حتی فراموشی شود. این روند موجب تضعیف یا سرکوب برگشت ‌پذیر دستگاه عصبی مرکزی می شود که باعث از بین رفتن واکنش و احساس به محرک‌های بیرونی می‌شود.

فراموشی و از بین بردن هوشیاری دو جنبهٔ مهم حالت بیهوشی هستند.

بیهوشی در پزشکی بابت اعمال جراحی و موارد ذیل به کار می رود:

1. بی دردی، کاهش یا جلوگیری از احساس درد
2. فلج عضلانی
3. فراموشی
4. از بین بردن هوشیاری

بیهوشی به سه شکل امکان‌پذیر است:

• بیهوشی عمومی فرایندی است که در آن فعالیت دستگاه مرکزی عصبی به صورت کامل متوقف شده و در نتیجه بیمار بیهوش می‌شود.
• آرام بخشی نوعی بیهوشی است که در آن فرد به صورت کامل بیهوش نیست. در این روش انتقال تکانه‌های عصبی بین غشر مغز و دستگاه کناره ای متوقف می‌شود که سبب حالت آرام بخشی می‌شود و حافظه بلند مدت را مختل می‌کند.
• بی حسی منطقه ای که در آن انتقال تکانه ‌های عصبی از طریق سیستم عصبی بین بافت هدف و طناب نخاعی متوقف می‌شود که باعث از بین رفتن حس در بافت هدف می‌شود و بیمار کاملاً هوشیار است.

برای آغاز روند درمان و شروع بیهوشی، متخصص بیهوشی تعداد و میزان داروی بیهوشی و نوع بیهوشی را انتخاب می‌کند که بسته به نوع جراحی و شرایط بیمار متفاوت است.

بیمار دقایقی پس از اتمام فرایند بیهوشی به هوش می‌آید و پس از آن به ریکاوری منتقل شده و پس از چند دقیقه تا چند ساعت حواسش را باز می‌یابد.

گاه بیمار دچار اختلال ادراک بلندمدت پس از عمل می‌شود و روان آشفتگی او ممکن است هفته ‌ها یا ماه ‌ها به طول انجامد. این حالت در سالمندان و بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند شایع‌ تر است.

خطرات بیهوشی شامل خطرات با ریسک بالا مانند مرگ، سکته قلی و آمبولی ریه خطراتی با ریسک کمتر از جمله تهوع و استفراغ بعد از عمل و اقامت طولانی مدت در بیمارستان است. احتمال وقوع این‌ها به عواملی چون شرایط بیمار، پیچیدگی عمل جراحی و نوع بیهوشی بستگی دارد.

بیهوشی به تنهایی یک راه انتخابی ویژه برای درمان نیست، یعنی روند درمانی محسوب نمی‌شود، بلکه این روش اجازه می‌دهد روندهای درمانی دیگر مانند تشخیص درمان بیماری‌های مزمن یا دردناک، بدون اینکه بیمار رنج ببرد، انجام شود. بهترین بیهوشی فرایندی است که کمترین ریسک را برای بیمار داشته باشد و بهترین نتایج درمانی را فراهم کند.

اولین مرحله در بیهوشی مشخص کردن ریسک بیهوشی قبل از جراحی با گرفتن شرح حال، آزمایش‌های پزشکی و تست‌های فیزیکی می‌باشد. بررسی شرایط فیزیکی شخص قبل از عمل باعث کاهش ریسک بیهوشی می‌شود. یک شرح حال خوب از بیمار، میزان صحت تشخیص بیماری را در حدود 56% برآورده می‌سازد، در صورتی که اگر شرح حال همراه با تست‌های فیزیکی باشد میزان آن به 73% افزایش پیدا خواهد کرد، حال آنکه آزمایشات پزشکی فقط به میزان 3% به تشخیص کمک می‌کند. به همین دلیل بر روی گرفتن شرح حال و تست‌های فیزیکی قبل از بیهوشی تأکید می‌شود. ارزیابی و آماده‌سازی نادرست بیمار قبل از عمل، علت اصلی 11% از خطاهای بیهوشی می‌باشد که این موضوع در بیمارستان بوعلی تهران خیلی خیلی کمتر از 11% ثبت شده می باشد.

روابط عمومی بیمارستان بوعلی تهران